Parijs Akkoord

Vorige maand (20 maart 2023) bracht het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) een samenvatting uit van de rapporten die de laatste jaren zijn uitgebracht, het zogenaamde syntheserapport. Geen nieuwe bevindingen dus, maar wel een hoogstnodige herhaling van de alarmerende boodschappen die de wetenschap eerder heeft afgegeven, maar die door de politiek niet zijn opgepakt.

Zo werd al vanaf eind jaren 80 van de vorige eeuw, volgend op frequente perioden van hoogwater in het Rivierengebied, baanbrekend gedacht en gewerkt aan ruimte voor de grote rivieren (zie tekstblok onderaan). Toen er zelfs 250.000 inwoners uit het Rivierengebied moesten worden geëvacueerd (31 januari 1995) groeide het bewustzijn dat er meer aan de hand was: de noodzaak tot aanpassing aan de reeds optredende klimaatverandering werd ook in Nederland steeds breder erkend.

Klimaattoppen verlopen vaak chaotisch. Maar ook in deze huidige moeilijke geopolitieke constellatie leverde deze VN Conferentie van Partijen (COP) toch uiteindelijk meerdere belangrijke besluiten op (https://unfccc.int/cop27/auv). De afspraak uit Parijs 2015 dat de wereldwijde temperatuurstijging moet worden beperkt op 1,5 graad Celsius boven pre-industrieel niveau, werd bevestigd. Benadrukt is opnieuw dat emissies van broeikasgassen moeten worden gereduceerd, dat aanpassing aan onontkoombare gevolgen van klimaatverandering moet worden geïntensiveerd en dat meer financiële ondersteuning, technologie en opbouw van kennis en capaciteit hard nodig is. 

Toch heerst er geen tevredenheid, er wordt ook wel gesteld dat er een jaar verloren is.

Met laks klimaatbeleid doen we de wereld, de ontwikkelingsdoelen en onszelf te kort. Tijd dus voor een paradigma shift in Nederland.