Foto: Izziël Latour
75 Jaar VN-Vredeshandhaving (1948-2023) &
20 Jaar Internationale Dag van de VN-Vredeshandhaver (2003-2023)
HERDENKING en EERBETOON
“In the Service of Peace – 75 Years of United Nations Peacekeeping”
26 mei 2023, 15:00 – 17:00 uur, Malieveld Den Haag
Goedemiddag,
Mag ik u meenemen naar een periode, bijna dertig jaar terug in de tijd, toen ik als UN Peacekeeper diende in het voormalige Joegoslavië?
Ik was nog maar een jonge vrouw van 18 jaar en maakte onderdeel uit van het 1e NL/BE Transportbataljon gestationeerd in Busovaça. Ik werkte er als bijrijder op een ziekenauto, waarbij ik de konvooien mocht begeleiden die diverse lokale magazijnen bevoorraadden met broodnodige voedselvoorraden voor de lokale bevolking. De taak om de levering van deze voorraden te waarborgen was soms een uitdaging, maar het was zeer zeker een essentiële taak. Door samen te werken met andere vredestroepen van over de hele wereld, die er onder andere voor zorgden onze konvooien veilig door sniper alleys of checkpoints te leiden, waren we samen met hen in staat om deze belangrijke taak veilig te volbrengen.
Deze wereld waarin ik terecht was gekomen was zo anders dan de wereld die ik thuis had achtergelaten. Tijdens een rit langs een route waar veel kinderen liepen en om snoep bedelden ‘Give me Bonbon’, begonnen de kinderen stenen naar de voertuigen te gooien. Een van die stenen vloog door het open raam van de auto, tegen mijn hoofd. Ik voelde boosheid naar het kind toe, begreep niet waar deze ondankbaarheid vandaan kwam en voelde boosheid naar het door oorlog verscheurde land waarin ik terecht was gekomen.
Nu, meer dan drie decennia later, kijk ik er heel anders op terug. Zelf ouder en wijzer, met meer kennis en inzicht in de wereld, realiseer ik mij dat de woede die ik destijds voelde het gevolg was van mijn gebrek aan begrip van de situatie, gebrek aan inzicht in de beleving van het kind en de pijn en angst die het had meegemaakt. Het was een tijd van conflict en chaos, een tijd waarin mensen onder enorme druk stonden, onschuldige levens verloren gingen en families wreed uit elkaar werden gerukt.
Als Blauwhelm voelde ik een groot gevoel van verantwoordelijkheid. We kregen de cruciale taak om vrede en stabiliteit te bevorderen in een door oorlog verscheurde regio. Het was geen gemakkelijke baan, maar het bracht een gevoel van doelgerichtheid met zich mee en de mogelijkheid om écht een verschil te maken. Ik vond het ook eervol om Blauwhelm te mogen zijn, ook toen al.
Zogezegd, als jonge vrouw stapte ik in die wereld ver van huis, met het idee om mensen in nood te helpen, door te “doen”. Het belang van het deel uitmaken van de UN en UN Peacekeepers begreep ik niet ten volle maar nu, als volwassene, zie ik het grotere plaatje en kan ik beter plaatsen wat ik destijds zag.
Ik ben zo tot de conclusie gekomen: De UN en haar vredeshandhavingsoperaties zijn essentieel voor het creëren van een veiligere wereld en het bieden van betere kansen voor iedereen! En het VN-motto “leave no-one behind” getuigt van de inzet van de organisatie om ervoor te zorgen dat àlle individuen en gemeenschappen een kans krijgen om te gedijen!
Blauwhelm zijn was een belangrijke en eervolle verantwoordelijkheid.
Blauwhelm zijn ís een belangrijke en eervolle verantwoordelijkheid.
Terugkijkend op mijn tijd als Blauwhelm, realiseer ik mij nu dat mijn uitzending een hoger doel had.
Vandaag is mijn motivatie om UN Peacekeepers te steunen sterker dan ooit. Ik geloof in het belang van het bevorderen van wereldwijde vrede en stabiliteit. De wereld is een complexe en vaak gevaarlijke plek, en het werk van UN Peacekeepers is belangrijker dan ooit. Door de samenwerking en medewerking van landen over de hele wereld kunnen we een meer veilige en meer welvarende wereld creëren voor alle mensen, ook van toekomstige generaties.
Tot slot; nu we stilstaan bij 75 jaar UN Peacekeeping en 20 jaar Internationale Dag van de UN Peacekeeper, is het essentieel om de bijdrage van alle Peacekeepers, die van vroeger en nu, en die – helaas – nog nodig zullen zijn in de toekomst te erkennen en waarderen. De offers die zij brachten en brengen, door hun werk uit te voeren in vaak vijandige en gevaarlijke omgevingen, mogen niet over het hoofd worden gezien. Laten we, terwijl we nadenken over het verleden, ook naar de toekomst kijken en het werk van de UN Peacekeepers stevig steunen.
Samen kunnen we, net zoals de UN Peacekeeper die ik toen was, een verschil maken in de levens van diegenen die door conflicten worden getroffen om zo voor ons allen een meer vreedzame en betere wereld te helpen creëren.
Dank u wel.
Geanne Kruize, UNPROFOR Militair Veteraan (vml. Joegoslavië, 1994).