1,1K
In 1911 werd de Vrouwendag internationaal voor het eerst gevierd – in 1912 voor het eerst in Nederland.
Thema 2018: Vrouwen en mannen zijn overal gelijkwaardig,
‘Laten we op Internationale Vrouwendag allemaal plechtig beloven om er alles aan te doen diepgewortelde vooroordelen te overwinnen, om engagement en activisme te ondersteunen en om gendergelijkheid en mondigheid van vrouwen te promoten’ – Secretaris-Generaal Guterres.
Internationale Vrouwendag op 8 maart is een gelegenheid om stil te staan bij gemaakte vorderingen, om verdere verandering teweeg te brengen en om uitzonderlijke daden van moed en vasthoudendheid te huldigen van gewone vrouwen, die een buitengewone rol gespeeld hebben in de geschiedenis van hun land of gemeenschap.
Het is tevens een goede gelegenheid om te zien of het momentum voor de 2030 Agenda en voor de effectieve uitvoering van haar Duurzame Ontwikkelingsdoelen kan worden versterkt. Vooral doel nummer 5: Gendergelijkheid en mondigheid van alle vrouwen en meisjes; en nummer 4: Verzekeren van alomvattend en kwalitatief hoogwaardig onderwijs voor iedereen en het promoten van een leven lang leren.
Enkele kerndoelen van de 2030 Agenda zijn de volgende:
-
Tegen 2030 zeker stellen dat alle meisjes en jongens vrij, gelijkwaardig kwaliteitsonderwijs op primair en secundair niveau afmaken;
-
Tegen 2030 zeker stellen dat alle meisjes en jongens toegang hebben tot gezonde ontwikkeling en adequate verzorging in de vroege kinderjaren, en tot peuteronderwijs, zodat ze goed voorbereid zijn voor deelname aan het basisonderwijs;
-
Beëindigen van alle vormen van discriminatie tegen vrouwen en meisjes waar dan ook;
-
Uitroeien van alle vormen van geweld tegen vrouwen en meisjes, zowel openbaar als privé, met inbegrip van vrouwenhandel, seksuele en andere vormen van uitbuiting;
-
Uitroeien van schadelijke praktijken, zoals kinds-, voortijdige en gedwongen huwelijken en vrouwelijke genitale verminking.
Afrikaanse vrouwen: groot economisch potentieel
Dit jaar volgt de Internationale Vrouwendag op de hielen van een ongekende, wereldwijde beweging voor vrouwenrechten, gelijkheid en rechtvaardigheid. Seksuele pesterij, geweld en discriminatie tegen vrouwen is voorpaginanieuws en onderwerp van openbare discussie geworden, gestuwd door een toenemende vastberadenheid voor verandering.
Mensen in de wereld zijn zich aan het mobiliseren voor een toekomst van grotere gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Dit heeft zich voorgedaan in de vorm van wereldomvattende protestdemonstraties en campagnes, inclusief #Metoo in de Verenigde Staten en tegenhangers in andere landen, zoals #YoTambien in Mexico, Spanje, Zuid Amerika en daarbuiten, #QuellaVoltaChe in Italië, #BalancetonPorc in Frankrijk en #Ana_kaman in Arabische landen; ni Una Menos, een campagne tegen vrouwen/meisjesmoord, die zijn oorsprong vond in Argentinië; en veel andere activiteiten, van gelijke beloning voor werk tot politieke vertegenwoordiging.
Internationale Vrouwendag 2018 is een gelegenheid om dit momentum in actie om te zetten, om de mondigheid van vrouwen in diverse omgevingen, zowel stad als platteland, te vergroten en om activisten te huldigen die zich onvermoeibaar inzetten voor vrouwenrechten. De opkomende 62ste zitting van de VN Commissie voor de Status van de Vrouw zal aandacht schenken aan de rechten en het pleidooi van vrouwen op het platteland. Deze vormen meer dan een kwart van de wereldbevolking en een groot deel van de beroepsbevolking in de agrarische sector. In veel regio’s verbouwen zij het land, zorgen ze voor voedselveiligheid en bieden ze weerstand tegen klimaatverandering. En toch, op bijna iedere ontwikkelingsmaatstaf, komen plattelandsvrouwen er, vanwege diepgewortelde genderongelijkheid en discriminatie, veel slechter vanaf dan plattelandsmannen of vrouwen in de steden. Bijvoorbeeld minder dan 20% van de landeigenaren in de wereld zijn vrouwen. Terwijl de inkomenskloof tussen mannen en vrouwen wereldwijd 23% bedraagt, kan dat verschil tot 40% oplopen op het platteland. Ze hebben last van een gebrekkige infrastructuur en diensten, van te weinig geschikte werkgelegenheid en sociale bescherming. Plattelandsvrouwen en hun organisaties vormen een enorm potentieel en zij zijn bezig hun rechten op te eisen om levensstandaard en welzijn te verbeteren. Ze gebruiken innoverende landbouwmethoden, zetten succesvolle bedrijven op, verwerven nieuwe bekwaamheden en stellen zich beschikbaar voor publieke functies.
Vooral in Afrika is er nog een wereld voor de vrouw te winnen. In dat continent hebben vrouwen slechts 15% van de rechten op grondgebruik en amper 1% van het landeigendom. Ze krijgen maar 5% van de diensten van landbouwvoorlichting en minder dan 10% van beschikbare leningen. Zie het artikel: ‘A Long Way Still to Achieving Gender Equality: International Women’s Day’ van Akinwumi A. Adesina, op de website van ‘Inter Press Service’ (www.ipsnews.net).
De VN en gendergelijkheid
Het Handvest van de Verenigde Naties, ondertekend in 1945, was de eerste internationale overeenkomst die het principe van gelijkheid tussen vrouwen en mannen proclameerde. Sinds die tijd heeft de VN er enorm voor geijverd een blijvend resultaat op te bouwen van internationaal strategieën, standaarden, programma’s en doelstellingen om de status van de vrouw wereldwijd te bevorderen.
Door de jaren heen, hebben de VN en haar gespecialiseerde Organisaties de deelname van vrouwen als gelijkwaardige partner van de man gepromoot in het bereiken van duurzame ontwikkeling, vrede, veiligheid en respect voor de mensenrechten. Het volmondig maken van vrouwen blijft een centraal element in de pogingen van de VN om sociale, economische en politieke uitdagingen in de wereld aan te pakken.
Overzicht van de geschiedenis van de Commissie voor de Status van de Vrouw:
-
Februari 1947, eerste vergadering van de Commissie, bestaande uit 15 vrouwelijke regeringsvertegenwoordigers;
-
Van 1947 tot 1962, ontwikkelen van standaarden en het formuleren van internationale conventies om discriminerende wetgeving te veranderen en het wereldwijde bewustzijn te stimuleren van vrouwenaangelegenheden. Deelname aan het opstellen van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens;
-
Opstellen van de ontwerp Verklaring tot Uitroeiing van Discriminatie tegen Vrouwen. Die Verklaring werd in 1967 aangenomen. De wettelijk bindende Conventie aangaande de Uitroeiing van Alle Vormen van Discriminatie tegen Vrouwen, volgde in 1979;
-
1975 proclamatie van het Internationale Jaar van de Vrouw. Eerste Wereldconferentie over de Vrouw in Mexico City; 1976 – 1985, VN Decennium voor de Vrouw onder de titel: Gelijkheid, Ontwikkeling en Vrede;
-
1980 Tweede Wereldconferentie over Vrouwen in Kopenhagen;
-
1985 Derde Wereldconferentie over Vrouwen in Nairobi;
-
1993, Algemene Vergadering neemt de Verklaring over de Uitroeiing van Geweld tegen Vrouwen aan;
-
1995, Vierde Wereldconferentie over Vrouwen in Peking, met goedkeuring van de Verklaring en het Actieprogramma van Peking (40.000 deelnemers);
-
2011, samenvoeging van de vier eerder opgezette instanties voor vrouwenemancipatie in de V.N.: DAW, INSTRAW, OSAGI en UNIFEM tot ‘UN Women’, dat nu het secretariaat vormt van de Commissie voor de Status van de Vrouw.