Door Leonie van den Tol
Eerder sprak Leonie van den Tol over digitalisering voor het Europees Parlement en was recent in de landelijke pers. In deze blog reflecteert ze op een aantal bijzondere gebeurtenissen van het afgelopen jaar en het belang van VN-doelen voor ons dagelijks leven.
Achtergrond
In het dagelijks leven werk ik bij de Algemene Rekenkamer, waar we onderzoeken uitvoeren voor de Tweede Kamer der Staten-Generaal. Dit is werk op afstand. Ik heb de kans gekregen om als kenniscoördinator voor één jaar gedetacheerd te worden bij de Tweede Kamer. Hierdoor kwam ik in contact met veel mensen en heb ik veel kunnen leren over verschillende onderwerpen. Toen ik weer terugkwam bij de Algemene Rekenkamer ging ik eerst aan de slag bij het team internationaal en vervolgens bij het EU-team. In mijn vrije tijd ben ik actief als vrijwilliger bij onder meer de NVVN als Portefeuillehouder digitalisering. Als echte ‘schatzoeker’ krijg ik veel energie van het ontdekken van verschillende onderwerpen, het verbinden van mensen en het bouwen van netwerken met betrekking tot internationale thema’s. Dat het thema digitalisering voor mij persoonlijk ook op andere wijze relevant zou worden, had ik, toen ik in 2020 actief werd voor de NVVN nog niet kunnen vermoeden.
Ingrijpende gebeurtenis
Begin 2021 verloor ik door een hoornvliesaandoening in een paar uur tijd een aanzienlijk deel van mijn gezichtsvermogen. Dit kwam onverwachts en was een onwerkelijke ervaring. Van een oogarts vernam ik, dat een ieder dit kan overkomen. Het is gewoon pure pech als het jou overkomt!
Uiteraard ben ik enorm geschrokken en had de eerste weken nodig om de schrik en het verdriet toe te laten. Vervolgens heb ik het gebeuren laten bezinken om daarna een essentiële, mentale keuze te maken.
Door deze mentale keuze ben ik in staat geweest om de draad weer op te pakken. Met digitale middelen, zoals lezen vanaf een tablet, mobiel of beeldscherm, kan ik werken en leven nagenoeg als voorheen. Uiteraard zijn er ook dingen anders, want zo kan ik bijvoorbeeld op straat bekenden zomaar voorbij lopen, omdat ik hun gezicht niet goed kan zien. De grootste verandering is uiteindelijk mijn mindset. Namelijk dat ik zaken niet meer als vanzelfsprekend beschouw, waarbij mijn drive en mijn ambitie om van elke dag iets goeds te maken nog meer zijn versterkt.
Deze gebeurtenis heeft mij geleerd, dat als zoiets je overkomt, je voor een kruising staat in je leven. Of je gaat de ene kant op, waarbij je je hoofd laat hangen en bij de pakken neer gaat zetten. Of je gaat de andere kant op, waarbij je het heft neemt in eigen hand en je juist focust op wat je wel kan. Juist in die periode ben ik me ook bewust geworden van wat ik belangrijk vind, zoals het inzetten voor mijn omgeving. Als ik terugdenk aan het afgelopen jaar, overheerst een positief gevoel van bewuster keuzes maken, dat je tijd kostbaar is en dat elke dag er één is om dankbaar voor te zijn en deze met positieve drive te (be)leven.
Veel moois
Het voorgaande heeft geleid tot veel moois. Naast mijn werk heb ik afgelopen jaar bijvoorbeeld gesproken op seminars en voor het Europees Parlement. Daarnaast ben ik vanuit Nederland geselecteerd voor een Europees Toptalent programma gericht op vrouwen.
Het heeft het me ook doen besluiten om me te kandideren voor de Dordtse gemeenteraad om me vanuit die rol in te kunnen zetten voor mijn omgeving. Naar aanleiding hiervan ben ik geïnterviewd door het AD. Op verkiezingsavond 16 maart 2022 bleek mijn partij zoveel stemmen te hebben ontvangen, dat er ook een Dordtse gemeenteraadszetel voor mij in het verschiet ligt.
Positieve wisselwerking
Het afgelopen jaar heb ik vele reacties mogen ontvangen en hierin komt onder meer terug, dat mensen geïnspireerd raken van mijn verhaal en mijn positieve, mentale houding. Het geeft hen, net zoals mij, de positieve energie en drive om van elke dag iets goeds te maken. Dit leidt tot een positieve wisselwerking. Hoewel het natuurlijk spannend is om een zeer persoonlijk verhaal te delen, heeft mij dit doen beseffen, hoe belangrijk het is om ervaringen met elkaar te delen, zodat je elkaar verder kunt helpen.
Zo weet ik nu uit eigen ervaring, hoe belangrijk het is om digitaal mee te kunnen doen. Vandaag de dag is dit randvoorwaardelijk om überhaupt mee te kunnen doen in de maatschappij. Internationaal zijn er afspraken gemaakt om dit te waarborgen. Denk bijvoorbeeld aan het in 2006 opgestelde VN-verdrag voor mensen met een beperking. Dit verdrag geldt (pas) sinds 2016 in Nederland. Daarnaast is er een, in Nederlandse wetgeving geïmplementeerde, Europese Richtlijn om te zorgen, dat digitale informatie en dienstverlening toegankelijk moeten zijn voor mensen met een beperking.
Helaas heb ik zelf in de praktijk ervaren, dat er nog de nodige stappen moeten worden gezet. Vele websites zijn bijvoorbeeld nog niet geschikt gemaakt om te worden voorgelezen door voorleessoftware. Een ander voorbeeld werd me aangedragen door iemand die slechthorend is en geen regionale TV kan kijken, omdat er geen ondertiteling aangeboden wordt. Hierdoor was hij niet in de gelegenheid om een belangrijk verkiezingsdebat te volgen dan wel na afloop terug te kijken. Hierdoor werd hij de facto uitgesloten van een belangrijke informatiebron. Vermoedelijk ligt hier geen kwaadwil aan ten grondslag, maar een tekort aan voorstellingsvermogen. Men denkt er simpelweg gewoon niet aan.
Bewustwording is en blijft dus belangrijk. Digitalisering biedt vele kansen, waarbij digitale hulpmiddelen voor mensen met een beperking van onschatbare, toegevoegde waarde kunnen zijn.
Lichtpunt
Een belangrijk lichtpunt voor mij is, dat ik de kans krijg om een operatie te ondergaan. Na veel medisch onderzoek is namelijk gebleken, dat een operatie waarschijnlijk mijn gezichtsvermogen deels kan herstellen. Deze operatie staat inmiddels gepland en als de uitkomst is zoals verwacht, dan kan ik mijn geluk niet op.
Wel zal ik altijd het besef bij mij dragen van hoe het is (en hopelijk voor mij was) om te leven met een beperking. En dat ik het geluk heb gekregen op een kans om mijn beperking deels op te heffen. Een kans die niet iedereen krijgt. Daarom ben ik dankbaar, dat wij in een vrij land leven, waar deze stand van de medische techniek beschikbaar is. In vele landen is, die er niet. Wat in mijn geval blijvend zal zijn, is dat mijn blik in figuurlijk zin verbreed is.
Dit deed mij terugdenken aan een zinsnede uit het beroemde boek ‘De Kleine Prins’, dat écht zien gebeurt met het hart:
Enkel met het hart kan men goed zien. Het essentiële is onzichtbaar voor de ogen.
‘On ne voit bien qu’avec le coeur. L’essentiel est invisible pour les yeux.’
Antoine de Saint-Exupéry
Met vol hart en wijze blik zal ik mij samen met jullie van de NVVN blijvend inzetten voor het realiseren van de VN-doelen!