Montréal – New York, 07-12-2014
Terwijl ik dit blog schrijf, razen de meest prachtige landschappen aan mijn rechterhand voorbij. Ik reis per trein af van Montréal naar New York, waar ik een bezoek bracht aan een vriendinnetje. De laatste twee weken van de stage zijn aangebroken; het besef dat dit alles spoedig op z’n einde loopt, is neergedaald in onze groep staigair(e)s/trainees. De komst van Thanksgiving op 27 november markeerde het begin van het einde; we aten en dronken uitgebreid allen tezamen (op een enkeling na). We proostten vrolijk, lachten en dansten, waarbij we concludeerden dat we dit opnieuw moesten doen met kerstmis – als onze stage erop zit. ‘Over krap een maandje, bedoel je…’ O, ja.
Het winterfeestseizoen is New York niet ontgaan; de stad is inmiddels veranderd in een magisch lichtfestijn. De Rockefellerkerstboom is opgetuigd, op de hoeken van de straten klinken kerstbelletjes en wordt ‘happy holidays!’ – of erger nog: ‘happy christmas!’ – geroepen. Met de ‘drop’ van de temperatuur is onze motivatie gestegen om New York en omstreken te ontdekken. Een greep uit activiteiten die de afgelopen weken ondernomen zijn: een bezoek aan de bekende Amateur Night in het Apollo Theater, schaatsten inBryant Park en uitstapjes naar Philadelphia, Washington D.C., Boston en Montréal. Met veel dank aan een medestagiaire organiseerden we bovendien de enige echte netwerkborrel voor de staigiair(e)s van alle landenmissies bij onze PV. Een succes!
Naast de feestelijke roes die heerst binnen onze groep en in New York, is er onrust in de stad. Hevige protesten vinden plaats tegen buitensporig politiegeweld in de Verenigde Staten – (direct) ingeleid door het beruchte Ferguson-incident. Afgelopen donderdag was ik getuige van een dergelijk protest toen ik Times Square over wilde steken richting huis. Mensen schreeuwden, renden rond en stichtten vuurtjes. De politie probeerde de situatie onder controle te krijgen, ambulances loeiden, helikopters zweefden in de lucht. Het was een protest van het formaat waar wij in Nederland amper tot nooit mee te maken hebben. De intensiteit en ongekende woede van de betogers – jong, oud, van Afro-Amerikaanse afkomst, blank, Aziatisch, vrouw, man – raakten me.
Ik ben overigens benieuwd naar de berichtgeving hierover in Nederlandse media; het is opvallend dat regelmatig discrepantie lijkt te bestaan tussen nieuwsbezorging over New York hier en aan de Nederlandse zijde. Toen de eerste ebolapatiënt New Yorkse grond betrad, stond de stad op z’n kop en vroeg eenieder zich hardop af of hij/zij zich op de route begaf die door de besmette persoon was afgelegd. De autoriteiten deden er alles aan om een collectieve paniekaanval af te wenden. Niets gehoord uit Nederland. ‘Leef je nog?’ stuurde mijn zus op een gegeven moment. Toen ik haar vroeg waar ze op doelde, verwees ze me naar een artikel over een sneeuwstorm in New York. De staat New York ja, geen sneeuwvlok gezien in de stad zelf.
Enfin, ik dwaal af… Twee weken te gaan. De meeste commissies zijn afgerond, aankomende week staat voor mij vrijwel volledig in het teken van Financing for Development (FfD) consultaties die gehouden worden in aanloop naar de Third International Conference on FfD in Addis Abeba in juli 2015. Daarna wordt er afscheid genomen, in groepsverband en op kleinere schaal, van collega’s bij de missie en van collega’s bij de VN. De nieuwe lichting stagiair(e)s is geworven, zij zullen begin februari onze plek innemen. Maar dat is op 
de zaken vooruitlopen, voor nu, gelukkig.
Wordt vervolgd.
Lizan Nijkrake is masterstudent Public International and European Law aan de Universiteit van Amsterdam. Ze loopt stage bij de Permanente Vertegenwoordiging van Nederland bij de Verenigde Naties in New York van 18 augustus tot eind december 2014. Speciaal voor de NVVN schrijft ze een blog over haar ervaringen en belevenissen.