Korte broeken verdwijnen, jassen worden dichtgeknoopt. New York is een nieuwe fase ingegaan, net als wij. De AVVN-week zit erop. Het was een week vol bizarre ontmoetingen, inspirerende – oké, en minder inspirerende – bijeenkomsten en logistieke uitdagingen. Ten opzichte van voorgaande jaren trad Nederland aan met een relatief grote delegatie. Onder meer Koningin Máxima, Minister-president Rutte, Minister-president Eman van Aruba en ministers Timmermans en Ploumen reisden af naar New York om hun bijdragen te leveren.
Onder stagiair(e)s en Rijkstrainees was er een verdeling gemaakt. De zogenaamde ‘meelopers’ begeleidden onze VIP’s van locatie naar locatie en vormden de schakels met de Permanente Vertegenwoordiging. We hadden een passencrisisteam – later passencoördinatieteam genoemd vanwege de positievere connotatie – dat erop toezag dat eenieder de juiste toegangspas had om de beveiligde gedeelten van de VN te betreden. De rest zorgde ervoor dat evenementen gesmeerd liepen en dat passen voor overige delegatieleden bij de juiste personen terecht kwamen. Last but not least: er werd verslag gelegd. Veelvuldig verslag gelegd. Zowel van speeches van regeringsleiders in de Algemene Vergadering als van evenementen waar onze VIP’s een rol vervulden.
Ik behoorde tot de laatste groep. In mijn hoedanigheid van ‘notetaker’ hoorde ik een dertigtal speeches in de Algemene Vergadering. Een selectie van sprekers die mijn revue passeerden: Cameron (Verenigd Koninkrijk), Zuma (Zuid-Afrika), Jatsenjoek (Oekraïne), Abbott (Australië) en Netanyahu (Israël). De speeches varieerden van algemeen tot specifiek, relatief neutraal tot emotioneel. Hoewel ze niet altijd even pakkend waren, verveelde ik me geen moment; de dynamiek rondom het bordje ‘Netherlands’ was altijd boeiend, niet in de laatste plaats omdat er direct uitzicht was op de tribune waar steun van de spreker neerstreek.
Ons centrale ontmoetingspunt was gevestigd in het Vienna Café, de ‘bedrijfskantine’ van de VN. Ons passencoördinatieteam bezette steevast een tafeltje met daarop een Nederlands vlaggetje ter herkenning. Niet alleen leidde dat tot veel aanspraak en hilarische gesprekken met delegatieleden ik-weet-niet-waar-allemaal-vandaan, het was tevens de beste plek voor ‘VIP spotting’. Gespot aldaar: president Obama, huidige voorzitter van de Europese Raad Van Rompuy en Naomi Campbell.
Er werd veel gelachen. Een anekdote ter illustratie: aan het begin van de week zat ik achter mijn computertje op de Permanente Vertegenwoordiging. Om deel te nemen aan onze evenementen hadden we geïnteresseerden verzocht zich aan te melden via e-mail. Mijn e-mail. De 400+ aanmeldingen die binnenstroomden voor een evenement met zaalcapaciteit van 120 man, dwongen me tot het opstellen van een informatiebrief aan afzenders. Ik gaf aan dat er beperkt plek was en er dus een ‘first come first served’ procedure gold. In plaats daarvan schreef ik ‘first come fist served’, hetgeen bij mij en – andere visueel ingestelde – collega’s spontaan de slappe lach opwekte.
De AVVN-week was een daverend succes. Ook al hadden we uiteenlopende taken en vlogen we van hot naar her, het gevoel overheerst dat we deze klus als team hebben geklaard. Iedereen heeft onvoorstelbaar goed en dankbaar werk verricht: we hebben vanuit vele hoeken waardering gekregen. Het is tijd voor een nieuwe fase. We maken ons op voor de Algemene Vergadering en de Commissievergaderingen daaromheen. Naast de Veiligheidsraad zal de Algemene Vergadering naar verwachting de komende tijd vele resoluties aannemen.
Wordt vervolgd.
Lizan Nijkrake is masterstudent Public International and European Law aan de Universiteit van Amsterdam. Ze loopt stage bij de Permanente Vertegenwoordiging van Nederland bij de Verenigde Naties in New York van 18 augustus tot eind december 2014. Speciaal voor de NVVN schrijft ze een blog over haar ervaringen en belevenissen.